Hebben we ons geluk zelf in de hand?

Wat als ik niet meer weet in welke doos op zolder ik mijn slingers heb opgeborgen? Of wat als ik het recept voor gin-tonic niet ken? Wat dan? We vroegen onze collega Saskia Poelmans, psycholoog burn-out begeleiding, naar antwoorden.

Toch als we de perfecte plaatjes op sociale media moeten geloven, daar zie je alleen maar lachende gezichten, perfecte outfits, prachtig gedekte tafels en ga zo maar door. Het leven ziet er gemakkelijk uit op sociale media. Toch is het dat niet altijd, want wie is er niet aan het worstelen met tegenslagen uit ‘het heden’ of uit ‘het verleden’? Het verlies van een dierbare, een relatie die op de klippen liep, een loopbaankeuze die verkeerd uitpakte, een ziekte die plots je lichaam overnam en niet meer van plan is het te verlaten, … Allemaal hebben we wel eens ervaren dat het leven niet altijd een feest is.

Klinkt goed in theorie hé? Lukt het je dit toe te passen op je eigen leven? Of niet? Dan zal onze samenleving die meritocratisch is ingesteld in jouw richting kijken. In onze samenleving heerst immers de overtuiging dat zowel jouw succes als jouw falen je eigen verdienste zijn, want jij werd empowered toch? 

• Als je arm bent, is dat waarschijnlijk omdat je onverstandig met je geld omspringt.
• Als je al een poos werkloos bent, dan is dat waarschijnlijk omdat er wel wat mis is met je.
• Als je een burn-out hebt, is dat waarschijnlijk omdat jij geen ‘neen’ kunt zeggen.
• Als je niet uit je burn-out geraakt, is dat waarschijnlijk omdat je de adviezen niet volgt die je krijgt. 

Het leven is geen feest en je slaagt er niet in om de slingers op te hangen om er een geslaagd feestje van te maken. Opnieuw een opdoffer.

Laat jezelf niet van de wijs brengen. We zijn allemaal herstellende en lerende. En in dit proces kunnen we allemaal zo nu en dan een helpende hand gebruiken. Iemand die ons toont waar de slingers liggen. Iemand die ons het recept van de gin-tonic kan bezorgen. 

Totdat er een dag komt waarop we inzien dat onze tegenslagen ons sterker hebben gemaakt en dat het misschien toch cadeaus waren zoals het paard van Troje maar dan omgekeerd. 

Er is vaak geen mooier compliment dan een coachee die geen nood meer heeft aan psychologische begeleiding. Want hij of zij weet nu zelf waar de slingers liggen en heeft geleerd hoe ze op te hangen. Hij of zij is empowered zoals het hoort te zijn: hij of zij krijgt de macht of verantwoordelijkheid over zijn of haar leven, maar ook de nodige vaardigheden om die verantwoordelijkheid op te kunnen nemen.